Bir kıvılcım düştü ormana… Ardından gelen cehennem alevleri, sadece ağaçları değil; kuşları, böcekleri, sincapları, ceylanları ve sessizce nefes alan binlerce canı yuttu. Bir yaz günü daha, doğa için kara bir güne dönüştü. Yanan her ağaçla birlikte, çocuklarımızın geleceğinden bir parça daha koparıldı. Göz göre göre kaybediyoruz nefesimizi, serinliğimizi, huzurumuzu…
Artık yalnızca üzülerek, izleyerek, "birileri bir şey yapsın" diyerek geçirecek zamanımız yok. Bu acıyı hisseden her yürek, artık elini taşın altına koymalı. Bu ülke nasıl ki savaşlarda küllerinden doğduysa, şimdi de ormanlarıyla yeniden ayağa kalkmak zorunda!
Yanan ormanlarımıza karşılık, dünyada eşi benzeri olmayan bir ağaç dikme seferberliği başlatalım!
Bu yalnızca bir çevre hareketi değil, bu bir vefa borcudur… Bu topraklarda yürüyen herkesin atması gereken bir adımdır.
Her haneden bir fidan, her okuldan bir orman, her doğan çocuk için bir yaşam alanı.
Çünkü biz biliyoruz ki; bu toprakların kaderi yalnızca ağaçlarla değil, onları koruyan ellerle de yazılır.
Bu seferberlik, sadece doğayı değil, insanlığımızı da onarma seferberliğidir.
Gelin, yanan her ağacın yerine bin tane dikelim. Yitirilen her canlı için bir hayat alanı inşa edelim. Her şehirde, her ilçede, her kasabada, hep birlikte bu seferberliğin bir parçası olalım.
Çocuklarımıza külleri değil, yeşeren umutları miras bırakalım.
Bırakalım ki, gelecekte bir nesil başını göğe kaldırdığında; "Bizim atalarımız yanan ormanlara karşılık, bir millet gibi dimdik ayağa kalktı" diyebilsin!
Bu çağrımızdır:
Sivil toplumdan devlete, belediyelerden okullara, iş insanından çiftçiye kadar herkes omuz versin. Kalem tutan da, kürek tutan da, kamera tutan da bu mücadelede yerini alsın.
Çünkü bu ülkenin yeşile, doğaya, umuda ve birlik olmaya her zamankinden daha çok ihtiyacı var.
Şimdi değilse ne zaman?
Biz değilsek kim?
Fidanı al, toprağa dik, umudu yeniden yeşert!
%20(1).jpg)
0 Yorumlar